Laat ik maar meteen beginnen met het slechte nieuws; als je een relatie wilt, een snelle wip, of überhaupt een zinnig contact met een écht persoon, sla internet dan gewoon over. Ga dan gewoon naar het café, het museum, een vereniging (liefst iets met sport), de markt, het zwembad, het park, het schoolplein, of waar dan ook. Waar mensen komen...
Denk nu niet meteen: "Ja maar, weet je wat dat kost?", want geloof me: daten via internet is veel duurder, en met dan ook nog eens een kleinere kans van slagen. Ga maar gewoon de kroeg in, naar een dansavond of zo. Dat ik dat weet, komt niet alleen omdat ik het heb geprobeerd, maar ook omdat ik weet dat op internet uiteindelijk niets gratis is. Als op internet iets wordt aangeboden, dan kun je er vergif op in nemen dat hetzelfde "artikel in het vrije verkeer" op zijn minst de helft goedkoper kan. Maar nooit gratis... Simpele economie...
Met datingsites op internet, is het net als al het overige wat op internet wordt aangeboden; 90% is geprijsd van gratis tot goedkoop, en is dus crap. Het overige deel laveert tussen (te) duur, dan wel (te) betrouwbaar; afgemeten aan het virtuele gemak waarmee het schijnt te worden aangeboden.
Bij een beetje bonafide datingsite, moet je zo ongeveer een verklaring van goed gedrag over kunnen leggen (digitaal), naast het beantwoorden van 250 'serieuze vragen over je aanstaande relatie', plus de bereidheid om op zijn minst een psychologische test af te leggen. Voordat je ook maar een strookje vrouwenvlees krijgt te zien, laat staan te spreken. Bij de minder bonafide 'marktplaatsen' kun je gewoon gratis naar binnen, kijken, maar niks kopen. Voor het luttele bedrag van 10 euro, mag je 10 keer iets roepen naar de bewuste dame; bij wijze van kennismaking in een volle kroeg.
Ben je dan eenmaal zover, dat je verlekkerd kunt gaan grasduinen tussen al je matches, dan rijst er in beide gevallen een volgend probleem.
Bij de 'gratis' sites doet zich het fenomeen voor, dat achter ogenschijnlijk bonafide profielen slechts een call-center schuil gaat. Mensen schrijven zich in, stellen een soort van contactadvertentie op, maar krijgen uiteindelijk nooit iemand te spreken, laat staan te neuken. Ieder bericht wordt onderschept door het call-center, die vervolgens alleen nog maar de boot hoeft af te houden, tot de hitsige pretendent uiteindelijk afhaakt. Oplichting, zegt u? Lees de algemene voorwaarden er maar op na: "het doel van deze site is niet, daadwerkelijke contacten tot stand te brengen.". Of clausulen van gelijke strekking...
Niet zo vreemd, want een goed werkend dating-systeem is nu eenmaal gedoemd zichzelf de nek om te draaien. Net zo min als als al die uitkeringsinstanties al die werklozen weer aan het werk zouden willen helpen; dan zijn ze immers zelf werkloos. Dus dat druk je de kop in.
Bij betaalde - en dus meer bonafide - datingstelsels doet zich een andere tekortkoming van het daten voor. In de veilige anonimiteit van internet, kunnen vrouwen - al dan niet gewillig - het spel van 'hard to get' eindeloos rekken. Ze kunnen zich voordoen als sletten - terwijl ze dit helemaal niet zijn - of juist de kuise en brave meid uithangen; maar dan wel met twaalf piquante fotografiën. Of ze nu zelf paffen als een schoorsteen, ze kussen toch het liefst met een maagdelijke niet-roker. Enzetcetera...
Geloof me: als je van bil wilt, zoek dan niet je heil op internet. Ga naar een sex-club; stukken goedkoper...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten