Was ik maar filosofie gaan studeren.
In het huidig tijdsgew(r)icht valt het niet mee, een originele uitspraak te formuleren.
Bovenstaand pareltje heb ik ontleend aan Alexander Pieps, onbezoldigd assistent in opleiding bij Professor Zbegeniev Prlwytzkofsky, dienstdoend allround wetenschapper te Rommeldam.
Nog los van de - overige - maatschappelijke importantie van de verhalen van Marten Toonder, krijgen wij hier een ontluisterend beeld van de wetenschap voorgeschoteld.
Prof. P. - ik ben niet zo handig, in knippen en plakken - is overduidelijk iets tussen een Rus en een Duitser in; het zou zelfs een Pool kunnen zijn.
Hij is klein van stuk, en draagt ter compensatie van zijn Gestalt een enorm hoge hoed, heeft een lange baard - die niet geknipt mag worden - en is vermoedelijk zwaar bijziend.
Daarnaast is hij verzot op Sauerkraut mit Bratwurst, drukt zich doorgaans uit in - zelf uitgevonden - wetenschappelijke termen, vertaald naar het Rommeldams, en is daarnaast een actief wetenschapper, in onderzoekende en empirische zin.
Voor de goede orde: Alexander Pieps is een witte muis, of rat; al naar gelang het verhaal zich ontwikkeld.
Niet zelden treffen wij deze Prof. dan ook aan in een onherbergzaam landschap, op zoek naar mineralen, grondstoffen, gasbellen, olievlekken, gaswolken, en ander ongerief.
Hierbij rijdt hij rond in een - door Toonder - verzonnen voertuig, dat nog het meest lijkt op een Chuk-Chuk.
In veel gevallen weet hij zich omringt, door allerhande wetenschappelijke apparatuur, waarvan ik de namen hier niet kan repliceren; ik ben dan ook geen professor.
En, als altijd, weet hij zich verzekerd van de 'hulp' van zijn assistent, Alexander P.
Beschouwen wij de figuur van A.P. nader, dan observeren wij een typisch geval van een laboratorium-muis/rat; alle experimenten van Prof. P. moet hij zich laten welgevallen.
Niet zelden verkeert dit nietige schepsel in hachelijke situaties.
Wij zien dan ook geregeld, dat de professor hier misbruik van maakt; in ieder wetenschapper schuilt immers een Mad Scientist.
Het kan dan ook niet uitblijven, dat in veel gevallen de AIO in opstand komt.
Voor wie het allemaal wil nalezen, kan ik de verhalen van Toonder (vooral Praw! der Hemeldonderweder.) van harte aanbevelen, maar we gaan verder met het stukje.
Zoals gezegd, deze witte muis is allereerst student.
De stage die hij loopt is niets meer of minder, dan een uitvloeisel van zijn opleiding.
Het is niet zo, dat hij heeft gekozen voor een bestaan tussen retorten; hij had simpelweg het beste cijfer voor schei- en natuurkunde, en aldus belandde hij op het stads-laboratorium.
Marten Toonder buit dit nog meesterlijk uit - via een soort Sorcerers' Apprentice verhaal - als de assistent zijn eigen experimenten gaat dirigeren; uiteraard met rampzalige gevolgen.
Alexander Pieps uit dan ook regelmatig de wens, dat hij 'iets anders had moeten gaan studeren'.
Al naar gelang het verhaal zich ontwikkeld, overweegt hij Sociologie, Aardrijkskunde, Biologie, Psychologie, kortom alle gemiste kansen van de gemiddeld protesterend student.
Ik ben benieuwd, of Alexander ooit nog zijn studie heeft kunnen voltooien; Toonder geeft hierover geen uitsluitsel.
Ik hoop, dat hij Filosofie is gaan studeren.
Wetenschaps-Filosofie, als dat al bestaat.
Bovenstaand pareltje heb ik ontleend aan Alexander Pieps, onbezoldigd assistent in opleiding bij Professor Zbegeniev Prlwytzkofsky, dienstdoend allround wetenschapper te Rommeldam.
Nog los van de - overige - maatschappelijke importantie van de verhalen van Marten Toonder, krijgen wij hier een ontluisterend beeld van de wetenschap voorgeschoteld.
Prof. P. - ik ben niet zo handig, in knippen en plakken - is overduidelijk iets tussen een Rus en een Duitser in; het zou zelfs een Pool kunnen zijn.
Hij is klein van stuk, en draagt ter compensatie van zijn Gestalt een enorm hoge hoed, heeft een lange baard - die niet geknipt mag worden - en is vermoedelijk zwaar bijziend.
Daarnaast is hij verzot op Sauerkraut mit Bratwurst, drukt zich doorgaans uit in - zelf uitgevonden - wetenschappelijke termen, vertaald naar het Rommeldams, en is daarnaast een actief wetenschapper, in onderzoekende en empirische zin.
Voor de goede orde: Alexander Pieps is een witte muis, of rat; al naar gelang het verhaal zich ontwikkeld.
Niet zelden treffen wij deze Prof. dan ook aan in een onherbergzaam landschap, op zoek naar mineralen, grondstoffen, gasbellen, olievlekken, gaswolken, en ander ongerief.
Hierbij rijdt hij rond in een - door Toonder - verzonnen voertuig, dat nog het meest lijkt op een Chuk-Chuk.
In veel gevallen weet hij zich omringt, door allerhande wetenschappelijke apparatuur, waarvan ik de namen hier niet kan repliceren; ik ben dan ook geen professor.
En, als altijd, weet hij zich verzekerd van de 'hulp' van zijn assistent, Alexander P.
Beschouwen wij de figuur van A.P. nader, dan observeren wij een typisch geval van een laboratorium-muis/rat; alle experimenten van Prof. P. moet hij zich laten welgevallen.
Niet zelden verkeert dit nietige schepsel in hachelijke situaties.
Wij zien dan ook geregeld, dat de professor hier misbruik van maakt; in ieder wetenschapper schuilt immers een Mad Scientist.
Het kan dan ook niet uitblijven, dat in veel gevallen de AIO in opstand komt.
Voor wie het allemaal wil nalezen, kan ik de verhalen van Toonder (vooral Praw! der Hemeldonderweder.) van harte aanbevelen, maar we gaan verder met het stukje.
Zoals gezegd, deze witte muis is allereerst student.
De stage die hij loopt is niets meer of minder, dan een uitvloeisel van zijn opleiding.
Het is niet zo, dat hij heeft gekozen voor een bestaan tussen retorten; hij had simpelweg het beste cijfer voor schei- en natuurkunde, en aldus belandde hij op het stads-laboratorium.
Marten Toonder buit dit nog meesterlijk uit - via een soort Sorcerers' Apprentice verhaal - als de assistent zijn eigen experimenten gaat dirigeren; uiteraard met rampzalige gevolgen.
Alexander Pieps uit dan ook regelmatig de wens, dat hij 'iets anders had moeten gaan studeren'.
Al naar gelang het verhaal zich ontwikkeld, overweegt hij Sociologie, Aardrijkskunde, Biologie, Psychologie, kortom alle gemiste kansen van de gemiddeld protesterend student.
Ik ben benieuwd, of Alexander ooit nog zijn studie heeft kunnen voltooien; Toonder geeft hierover geen uitsluitsel.
Ik hoop, dat hij Filosofie is gaan studeren.
Wetenschaps-Filosofie, als dat al bestaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten